Μερικές από τις πρώτες αναφορές για τη λεύκανση δοντιών
ξεκινούν από τα μέσα του 19ου αιώνα για νεκρωμένα δόντια, όπου χρησιμοποιούντο διάφορα υλικά, όπως το χλωριούχο αργίλιο, το οξαλικό οξύ, το διοξείδιο του υδρογόνου, το υπεροξείδιο του αιθέρα, το υπεροξείδιο του νατρίου και το κυανιούχο κάλιο, με ή χωρίς εφαρμογή θερμότητας.Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, ανακαλύφθηκε ότι ένα διάλυμα υπεροξειδίου του καρβαμιδίου, που εφαρμοζόταν με δισκάριο, μπορούσε να λευκάνει σημαντικά τα δόντια και από το 1989 εισήχθη η τεχνική που αποτέλεσε τη βάση για το σημερινό νάρθηκα λεύκανσης.
Πηγή: www.leukansi.gr
